Seizoen Dalfsen 1: Door de ogen van de Assistent-scheidsrechter

1 juni 2017 Steve Oosterkamp

Uit

Het seizoen dat onze club 75 jaar zal gaan bestaan moest in alle opzichten iets gedenkwaardigs worden. Wat zou dat mooi zijn, om dit feestelijke jaar te bekronen met een kampioenschap of in ieder geval op z’n minst promotie naar de Derde klasse.

Door: Niek van der Vegt

Laat ik bij de eerste oefenwedstrijd beginnen. Deze was tegen Heeten, al jaren een stabiele derdeklasser. Met een nog lang niet complete selectie werd met 1-1 gelijkgespeeld, na een verdienstelijke tweede helft, waarin Sjoerd Klarenbeek het veldoverwicht wist te bekronen met de verdiende gelijkmaker. De tweede oefenwedstrijd tegen Lemelerveld vond plaats na het trainingskamp bij onze Oosterburen en leverde helaas niet het gewenste resultaat op. Er werd best aardig gespeeld, maar de zware dagen hadden blijkbaar toch z’n sporen nagelaten. In de brandende hitte werd met 2-0 verloren, van wat uiteindelijk de kampioen van de Derde klasse B is geworden.

Na deze twee oefenwedstrijden stond er een weekje bekervoetbal op de rol. Allereerst op zondag 21 augustus tegen USV. Deze wedstrijd eindigde in een 2-2 gelijkspel, na twee keer een voorsprong voor onze ploeg door goals van Erik Koedijk en Daan van der Vegt. Twee dagen later, op dinsdagavond stond het tweede bezoek in Nieuwleusen op de rol. Deze keer tegen de Oranjehemden van de plaatselijke SV. Na een 2-0 achterstand wist Jeroen Kamphuis met zijn eerste twee treffers van het seizoen toch nog een 2-2 gelijkspel uit het vuur te slepen voor onze ploeg. De laatste wedstrijd van de bekerpoule, tegen het toen reeds geplaatste CSV ’28, eindige op zaterdagmiddag in een 3-3 gelijkspel. Een 3-0 voorsprong werd om zeep werd geholpen in het laatste kwartier. Goals kwamen deze middag op naam van Jeroen, Erik en Daan. Het bekeravontuur, wat toch als verkapte oefencampagne werd gezien, eindigde dus met drie gelijke spelen.

Start competitie
De competitie begon op 4 september met een thuiswedstrijd tegen Activia uit Twello, dat na een aantal jaren afwezigheid weer terugkeerde in 4H. Na een zinderende wedstrijd, waarbij een voorsprong van 2-0 uit handen werd gegeven, werd in de absolute slotfase toch de eerste driepunter binnengesleept. Een doelpunt van Jeroen Kamphuis betekende een 3-2 overwinning. Een absoluut pluspunt wat vermeld dient te worden, is dat in voorgaande jaren vergelijkbare wedstrijden nog regelmatig helemaal uit handen werden gegeven. De week erop, in en tegen Diepenveen, troffen we een tegenstander waar in de voorgaande jaren maar weinig succes werd gehaald. Nu volgde een glansrijke 3-0 zege, waarbij de tegenstander volstrekt kansloos, onder meer bij de schitterende treffer van Erik Koedijk, die met een geweldige stiftbal de keeper kansloos liet.

Broekland-thuis, een wedstrijd die behoorlijk gelijk op ging en relatief weinig kansen kende, eindigde in een 1-1 gelijkspel. Het betekende het eerste puntenverlies in de competitie, maar ik denk dat iedereen wel vrede kon hebben met dit resultaat. De week daarop zou het beter moeten gaan tegen De Gazelle in Deventer, maar dit liep toch compleet anders. Na een 1-0 achterstand kregen we in de slotfase een penalty die door Sjoerd Klarenbeek feilloos werd benut. Ook werd een verdediger van de Gazelle met een rode kaart weggestuurd wegens hands op de doellijn. In de laatste tien minuten werd alles op alles gezet om de overwinning binnen te halen. Een counter en een treffer uit een vrije trap beslisten anders, waardoor een volledig onnodige 3-1 nederlaag een feit was.

Unieke reeks
Na dit toch buitengewoon teleurstellende resultaat in Deventer werd er de week erop op Gerner gespeeld tegen FC Ulu Spor. In de eerste helft werd op een geduldige manier een 2-0 voorsprong gecreëerd maar na de thee, die de Zwollenaren blijkbaar goed had gedaan, stond het plotseling 2-2 door twee uitstekende goals. Echter was het laatste woord hier voor Daan van der Vegt, die in de 100e (!) minuut alsnog de volle buit in Dalfsen hield. Dit tot grote ontzetting van de spelers van Ulu Spor, maar het vele tijdrekken gaf aanleiding voor de scheidsrechter om lang door te laten spelen.

Stevig luchtduel tijdens Dalfsen – Ulu Spor

De wedstrijd uit tegen ABS leverde een 3-0 zege op, die pas na de rust gestalte kreeg. In de eerste helft keurde de scheidsrechter, na overleg met de schrijver van dit stuk, de 1-0 van ABS af wegens buitenspel, wat op nogal wat verzet stuitte van de spelers uit Bathmen. Na de rust ging het, zoals eerder genoemd een stuk beter en werd het overwicht uitgedrukt met drie treffers, waarbij vermeld mag worden dat Remco Hultink met z’n eerste balcontact de derde treffer wist te noteren, door over de keeper van ABS heen te koppen. Op 16 oktober stond de thuiswedstrijd tegen de buren van ABS, namelijk Lettele, op de rol. Een tegenstander waar de laatste seizoenen thuis weinig goede resultaten tegen werden gehaald. Nu was dat echter wel anders. Na een goede openingsfase van de gasten namen we het heft stevig in handen en werd uiteindelijk simpel met 4-1 gewonnen.

Eén doelpunt tekort
De laatste wedstrijd van de eerste periode bracht ons naar het verre Be Quick in Zutphen, een tegenstander die totaal onbekend was. Er werd met 3-1 gewonnen dankzij drie doelpunten van Jeroen Kamphuis. Maar omdat er in deze wedstrijd ongelofelijk veel kansen werden gemist – en Niek van Ringen met een formidabel schot de lat teisterde in de slotminuut – was het niet genoeg. Dat kwam ook doordat Lettele met maar liefst van 6-0 van de Gazelle wist te winnen, iets wat vermoedelijk samenhing met een feestje in Deventer de avond ervoor. De eerste periode ging op gescoorde goals (24 om 21) naar de blauwwitte formatie, die de week ervoor nog relatief kansloos was geweest tegen Dalfsen. Echter niet te lang getreurd, want er was natuurlijk niet veel aan de hand.

Dit bleek ook wel de week erop thuis tegen Haarle, waar voormalig Dalfsen trainer Patrick Wijsman de verantwoordelijke man is. Zijn ploeg werd op indrukwekkende wijze, met maar liefst 7-0 teruggestuurd richting de Pastoorsmoat. Absoluut hoogtepunt was het doelpunt van Alex Habers, die op fameuze wijze de kruising vond vanaf een meter of 30. De week erna werd er voor de tweede keer een bezoek gebracht aan de Rielerenk in Deventer. Waar eind september nog werd verloren van De Gazelle, gingen de punten nu wel mee richting Dalfsen. In een wedstrijd waarbij een vroeg opgelopen 1-0 achterstand werd weggewerkt door goals van Luc, Sjoerd en Remco, werd er dik verdiend met 1-3 gewonnen. Jammer was wel dat onze aanvoerder Sjoerd wel tegen een rode kaart aanliep en dus een schorsing tegemoet kon zien. Ook de gastheren uit Deventer eindigden met tien spelers. De zesde overwinning op een rij was ondertussen wel een feit.

Voor de thuiswedstrijd tegen Holten, die na het inhaalweekend op het programma stond, werd er op woensdag 23 november geoefend tegen SCD’83 uit Dedemsvaart. Het bezoek aan sportpark de Boekweit eindigde met een 5-2 overwinning tegen de zaterdag derdeklasser. De goede reeks wedstrijden moest dus tegen Holten een passend vervolg krijgen en dit lukte na een moeizame eerste helft ook prima. Uit een hoekschop kort na de rust was het Koen Sloot die op sublieme wijze de 1-0 liet aantekenen en de 2-0 van Gijs Wiltvank mocht er ook absoluut zijn. Zijn schot vanaf de zijlijn plofte pardoes achter de verbouwereerde keeper van Holten. De uitstekende 2e helft werd bekroond met het slotakkoord van Luc van der Vegt, die in de slotminuut ook nog een derde treffer liet aantekenen.

De Derby
Zaterdag 10 december was het dan zover, de wedstrijd waar al weken naar uit werd gekeken. De derby tegen Hoonhorst. Onder kunstlicht, met medewerking van de Vechtboerties en het in grote getale aanwezige publiek, werd een geweldige sfeer gecreëerd. Het leek de koploper toch te verlammen, want de gasten namen brutaal een 2-0 voorsprong. Echter na ingrijpen van trainer Jacob Grooten werd nog voor de rust de aansluiting gevonden via Erik Koedijk. Na de rust werd de jacht op een beter resultaat voortgezet en na lang aandringen werd de gelijkmaker gescoord door opnieuw Erik Koedijk. De overwinning was nu nog meer het grote doel, maar dit leek na een discutabele rode kaart voor Martijn Huizing een lastig verhaal te worden. Echter kwam toch de voorsprong er toch, dankzij Jeroen Kamphuis, die één-op-één met de keeper van Hoonhorst niet faalde. Na een bloedstollende wedstrijd konden er opnieuw drie punten worden bijgeschreven, waarna het nog lang gezellig bleef in de kantine.

Een stampvolle kantine na Dalfsen – Hoonhorst

De laatste wedstrijd voor de winterstop bracht ons naar Wissel, bij Epe. Een wedstrijd die enkele weken daarvoor was afgelast door de slechte weersomstandigheden. Deze wedstrijd begon uiteindelijk twintig minuten later, omdat de aangestelde scheidsrechter niet kwam opdagen. Na wat heen en weer bellen werd scheidsrechter De Gooijer uit Epe als vervanger uit de hoge hoed getoverd om de wedstrijd te leiden. Het verlate aanvangstijdstip en de moeilijke omstandigheden leken zijn tol te eisen in de eerste helft, waar het maar niet wilde vlotten bij de mannen van keuzeheer Jacob Grooten. Er werd gerust met een 2-2 stand tegen de hekkensluiter. Na de rust een wat beter Dalfsen, dat echter pas in de slotfase wist uit te lopen naar een 5-2 zege.

Oefenwedstrijden winterstop
De eerste twee oefenwedstrijden na de korte winterstop leverden allebei een zege op. Tegen respectievelijk Heeten en EMMS werd met 2-0 en 4-1 gewonnen, waarbij in de wedstrijd tegen EMMS ook speelminuten waren weggelegd voor Iwan Haarman, die als doelman zijn opwachting mocht maken in de laatste dertig minuten van deze wedstrijd.

De eerste competitiewedstrijd na de winterstop werd thuis gespeeld tegen Diepenveen, omdat de wedstrijd in Twello tegen Activia werd afgelast. Waar de uitwedstrijd tegen Diepenveen nog overtuigend werd gewonnen, kostte het thuis aanzienlijk meer moeite. De gasten hadden de bus geparkeerd, maar omdat we toch een opening vonden werd er met een voorsprong gerust. Een onoplettendheid in de Dalfser defensie werd echter afgestraft met een tegentreffer en dus moest er opnieuw worden begonnen. Maar zoals wel vaker is gebleken in dit seizoen, lukt het nu wel om dit soort moeilijke wedstrijden over de streep te trekken. Door een doelpunt van Erik Koedijk konden er opnieuw drie punten worden bijgeschreven.

Erik Koedijk viert zijn belangrijke treffer tegen Diepenveen. Foto: Kristian Giesen

Na het carnavalsweekend stond er een oefenwedstrijd tegen SV Zwolle op het programma. Tegen deze ploeg streden we vorig jaar lang om het kampioenschap, maar uiteindelijk trokken de Zwollenaren aan het langste eind en promoveerden zij naar de derde klasse. In het oefenduel haalden we nu wel een positief resultaat. We wonnen met 3-1 en boekten dus de veertiende overwinning op een rij.

Revanche
Op zondag 19 februari kwam de enige ploeg op bezoek in Dalfsen die er in geslaagd was om de volle buit te pakken tegen onze ploeg in de competitie, namelijk De Gazelle. Na een schrikmoment in de eerste minuut, waarbij de spits van De Gazelle een grote kans niet verzilverde, werden de bezoekers aan alle kanten voorbij gelopen met een monsterzege van 8-0 als gevolg. De volgende wedstrijd vond plaats in Twello, waar werd ingehaald tegen Activia. Het hoofdveld was afgekeurd, waardoor er op het tweede veld moest worden gespeeld. In moeilijke omstandigheden (troosteloze ambiance en harde wind) werd er, in tegenstelling tot de thuiswedstrijd, een simpele 3-0 overwinning gehaald. Op voorhand had ik niet het idee dat het zo makkelijk zou gaan, vooral omdat de gastheren de week ervoor op overtuigende wijze hadden afgerekend met onze voornaamste concurrent Broekland. Maar na 90 minuten hadden de twee topscorers van ons vlaggenschip het verschil gemaakt op het niet aanwezige scorebord en konden Erik en Jeroen respectievelijk twee en één treffers aan hun seizoenstotaal toevoegen.

Op 12 maart misschien wel de meest memorabele wedstrijd van het seizoen. In en tegen Haarle, waar we het in voorgaande jaren altijd erg moeilijk hebben gehad, werd nu een eclatante 0-9 overwinning behaald. Daarbij dient vermeld te worden dat keeper Mark Knol als verjaardagscadeau nog een strafschop mocht verzilveren en het slotakkoord van Fernandez Pruik er ook mocht zijn. Hij schoot (al of niet bewust), na een blessurebehandeling van een speler van Haarle, de bal in een baan om de aarde, maar de keeper tastte dusdanig mis dat op het moment dat deze weer in het zicht kwam, het leer pardoes achter hem in het doel belandde. Na afloop zei trainer Patrick Wijsman dat er toch wel lomp veel voetbal in het team van Dalfsen zat. Een mooi compliment van de oud-trainer van ons!

Op 19 maart kwam ABS op bezoek, waarvan in de heenwedstrijd na een moeizame eerste helft toch nog met 0-3 werd gewonnen. De thuiswedstrijd verliep toch wat eenvoudiger tegen de gasten uit Bathmen. Na een halfuur werd de Bathmense muur voor het eerst geslecht en liet Erik het openingsdoelpunt noteren en niet veel later ook de 2-0. Na de rust werd de voorsprong uitgebouwd naar 4-0, door wederom Erik en een doelpunt van Jeroen. Ook moest er voor het eerst sinds de wedstrijd tegen Diepenveen weer eens een tegentreffer worden geïncasseerd. Na een te korte terugspeelbal werd keeper Mark Knol weer eens geklopt. Echter het slotakkoord was weer voor de gastheren middels een fraaie vrije trap van Daan.

Einde van de reeks
Op 26 maart kwam in Zwolle een einde aan de fantastische reeks van achttien overwinningen (veertien competitie- en vier oefenwedstrijden). Tegen Ulu Spor kwamen we niet verder dan een 1-1 gelijkspel, waarbij de treffers in de slotfase tot stand kwamen Echter, in de eerste helft gebeurde er ook al genoeg. Na een kwartier trapte Alex in de trukendoos van een van de Zwollenaren. De bal ging op 11-meter, maar keeper Mark Knol wist de toch lang niet slecht ingeschoten penalty te keren.

Ook werd op aangeven van de assistent-scheidsrechter van Ulu Spor (een wisselspeler) een vermoedelijk zuiver doelpunt van Jeroen Kamphuis geannuleerd. Na de rust was er een andere grensrechter aan de zijlijn te vinden bij Ulu Spor (kan dit zomaar bij standaard-elftallen??) en die zag ook wel erg veel. Toen de gastheren ook nog op 1-0 kwamen leek het een lastig verhaal te worden maar binnen de minuut tekende Erik voor de gelijkmaker en werd er toch nog een punt meegenomen vanaf sportpark Het Hoge Laar.

Kampioensstress??
Na het teleurstellende resultaat tegen Ulu Spor kwam op 2 april het in grootse vorm verkerende Be Quick Zutphen op bezoek. Waar de uitwedstrijd nog relatief makkelijk werd gewonnen met 1-3, was het deze zondag op Gerner een totaal ander verhaal. Binnen één minuut keken we al tegen een 0-1 achterstand aan. De jacht op een gelijkmaker strandde veelal rond de 16-meter van de tegenstander en toen vlak voor de rust ook nog de 0-2 en 0-3 uit twee doeltreffende counters vielen, was het pleit eigenlijk al beslecht. Een kwartier voor tijd viel ook nog de 0-4 uit een corner waarna de twee tegentreffers (die overigens wel fraai tot stand kwamen) van Luc en Erik nog louter voor de statistieken waren.

Op 9 april moest de nare smaak van de twee voorgaande wedstrijden worden weggewerkt. Er was wel een groot aantal afwezigen te noteren, waardoor twee debuterende A-junioren op de bank konden plaatsnemen, namelijk Stijn Brekveld en Nik Busscher. Ook was er weer een basisplaats voor Joren Rietman. Voor de wedstrijd ontstond er paniek bij Fernandez Pruik, die de veter van zijn voetbalschoen kapot trok, maar gelukkig had de schrijver van dit stuk reserveveters bij zich, zodat onze linksback toch gewoon met goed materiaal aan de wedstrijd kon beginnen. Desondanks moest hij in de eerste minuut al aan de noodrem trekken tegen de razendsnelle rechtsbuiten van Lettele, wat hem direct op een gele prent kwam te staan. In de vierde minuut leken de gastheren op 1-0 te komen, echter vond de schrijver van dit stuk dat de speler van Lettele buitenspel stond nadat keeper Mark Knol in eerste instantie een schot had gekeerd. Aan de overkant was het bij het eerste gevaarlijke moment direct prijs. Jeroen Kamphuis mocht na een overtreding op hemzelf aanleggen vanaf elf meter en faalde niet. De gastheren lieten het er echter niet bij zitten, gingen vol overtuiging op jacht naar de gelijkmaker, maar troffen vaak de uitblinkende Mark Knol op hun weg, waardoor de rust toch met een 0-1 voorsprong werd bereikt. Direct na de rust zette Remco Hultink de 0-2 op het scorebord, wat feitelijk de genadeklap voor Lettele betekende. Jeroen liet op deze middag nog maar weer eens blijken dat hij koel is bij het doel van de tegenstander door de 0-3 en 0-4 te noteren. In de slotfase ook nog ruimte voor speelminuten voor de twee debuterende A-junioren, waarbij Stijn zijn debuut ook nog opluisterde met de 0-5. Omdat concurrent Broekland met 1-0 verloor van Holten was de marge weer 5 punten.

Vorentscheidung
Na het goede herstel tegen Lettele stond op Tweede Paasdag de topper tegen Broekland het programma. Een bus vol met Dalfser supporters was naar Broekland afgereisd om de mannen van coach Jacob Grooten te ondersteunen. De wedstrijd was nog maar goed en wel begonnen of de eerste grote kans viel al te noteren, maar helaas faalde Remco oog in oog met de Broeklander doelman. Echter na drie minuten viel het openingsdoelpunt wel te noteren. Na een goedlopende aanval wist Luc de keeper met een bekeken schuiver te passeren. Hierna probeerden de gastheren met veel lange ballen richting hun grote sterke spits gevaar te stichten. Op een enkel moment na kwamen Mark Knol en de defensie, die weer voortreffelijk stond, niet in de problemen, zodat er met 0-1 gerust werd. In de 55e minuut viel de spreekwoordelijke vorentscheidung door Remco Hultink die voor de 0-2 tekende. Deze treffer betekende het honderste doelpunt van Dalfsen in alle gespeelde wedstrijden. In de absolute slotfase tekende de ingevallen Maarten Pouwels ook nog voor de 0-3.

De heerlijke overwinning bij Broekland op Tweede Paasdag

Na de overtuigende zege tegen Broekland kwam Davo op bezoek op sportpark Gerner. In de wetenschap dat het kampioenschap al binnengehaald kon worden als beide overgebleven concurrenten punten zouden morsen, begonnen de mannen vol overtuiging aan de wedstrijd. De 1-0 stond binnen een minuut op het scorebord door Jeroen Kamphuis. Daarna liep het toch een stuk stroever en liet Davo al snel de gelijkmaker noteren. Uit een corner werd de Dalfser defensie verrast. Na een verder moeizame eerste helft, met amper kansen, werd er gerust met 1-1. Na de rust een totaal ander spelbeeld. Er werd nog uitsluitend richting het Deventer doel gespeeld en het veldoverwicht werd al snel uitgedrukt middels een schitterend doelpunt van Luc. Na een uur was het pleit definitief beslecht na een doelpunt van Erik en in de slotfase werd via de tweede en derde treffer van Jeroen uitgelopen na een 5-1 zege. Het kampioenschap kon echter nog niet worden gevierd, omdat de naaste belagers Broekland en Holten geen fouten maakten.

KAMPIOENEN!!!
Zondag 30 april 2017: de dag voor de geschiedenisboeken. Op deze stralende dag (letterlijk en figuurlijk) moest het dan gaan gebeuren. Tegen de enig overgebleven concurrent Holten volstond een gelijkspel voor het kampioenschap. Na een aftastend begin van beide ploegen namen we het heft voorzichtig in handen, zonder echt gevaarlijk te worden. Na een half uur dan toch de openingstreffer. Na een schitterende pass van Fernandez Pruik wist aanvoerder Sjoerd Klarenbeek de uitlopende keeper van Holten te verschalken met een bekeken lobje. Niet veel later kreeg centrale verdediger Koen Sloot een behoorlijke kans op de 0-2, maar zijn inzet uit een corner verdween over het doel. Vlak voor rust kreeg Holten via spits Jaap Huisman een uitgelezen kans op de gelijkmaker, maar zijn inzet kon door Mark Knol nog voor de lijn gekeerd worden. De rust werd bereikt met een kleine maar niet onverdiende voorsprong.

Na de rust een toch wat feller aandringend Holten, maar echte kansen konden niet genoteerd worden. Het gevaarlijkste moment kwam er na balverlies op het Dalfser middenveld, waarna Jaap Huisman met een verrassend schot van zo’n dik twintig meter de lat boven Mark Knol schampte. In de absolute slotfase kreeg de ingevallen Remco een goede kans om de wedstrijd te beslissen, maar was het de keeper van Holten die de inzet van de rappe aanvaller wist te keren. In een alles of niets poging om toch nog een resultaat te halen, stuurde Holten een van de centrumverdedigers mee naar voren en het werkte, met enige medewerking van de arbitrage, ook nog. Bij een poging om op doel te schieten kreeg Edwin Knapen kramp en stortte ter aarde. Tot veler verbazing wees de tot op dat moment goed leidende scheidsrechter naar de stip. Dit buitenkansje werd door Jaap Huisman benut. Een gelijke stand waar iedereen mee kon leven stond nu op het scorebord op Meermanello, aangezien Holten hun tweede plaats vast kon houden en ons het eerste kampioenschap sinds 1984(!) gevierd kon worden. De kampioensschaal werd in ontvangst genomen door aanvoerder Sjoerd Klarenbeek uit handen van Wim Kamphuis en Teije Schurer. Na een mooie terugreis met de bus vanuit Holten, volgde op Gerner een mooi ontvangst van de vele supporters en natuurlijk de rit met de spreekwoordelijke platte kar door het dorp. Het was een dag om nooit meer te vergeten. Ik heb er in ieder geval enorm van genoten.

Slotakkoord
De laatste twee wedstrijden tegen Wissel en Hoonhorst waren nog om des keizers baard en dit was ook wel enigszins te merken. De thuiswedstrijd tegen Wissel werd nog wel heel makkelijk met 5-1 gewonnen maar de absolute drang om de degradant met grote cijfers naar huis te sturen ontbrak. De laatste wedstrijd tegen Hoonhorst eindigde in een 1-1 gelijkspel. Hoewel de start van deze wedstrijd nog veelbelovend was met een doelpunt binnen de minuut door Remco, viel daarna nog maar bar weinig te genieten. Maar goed, wat gaf het. De 1-1 viel uit een penalty, dat was eigenlijk ook nog veelzeggend.

Aan het einde van dit geweldige seizoen stond de teller na de competitiewedstrijden op 64 punten en het mooie aantal van 92 doelpunten voor. Het betekent een voorsprong van zes punten op nummer twee Broekland, dat in de laatste twee wedstrijden Holten nog voorbij wist te streven en dus de nacompetitie nog haalde. Holten stond na 26 wedstrijden met lege handen. In totaal werden in alle wedstrijden maar liefst 113 doelpunten gescoord, wat zeker imposant mag worden genoemd.

Op 14 en 17 juni staat nog de Gemeentecup op het programma voor spelers tot 23 jaar, waaraan we uiteraard ook deelnemen. Het sluitstuk van dit seizoen staat op 8 juli op de rol, als Eredivisionist PEC Zwolle op bezoek komt op sportpark Gerner. Hopelijk zal er dan veel publiek op de been zijn om dit hoogtepunt mee te maken. In het aankomende seizoen gaan we natuurlijk proberen om een mooi seizoen neer te zetten in de derde klasse, wat zeker tot de mogelijkheden moet behoren.

Hopelijk tot ziens op sportpark Gerner in het komende seizoen!

Niek van der Vegt
Assistent-scheidsrechter SV Dalfsen 1