Seizoen Dalfsen 1: Door de ogen van…

Na het behaalde kampioenschap in de 4e klasse H van district oost ging het vizier vol op de festiviteiten rondom het 75 jarig bestaan van onze mooie club. Op 8 juli werd er geoefend tegen PEC Zwolle, een wedstrijd die natuurlijk volgens verwachting behoorlijk kansloos werd verloren met 0-8. Echter dient als veel belangrijker te worden vermeld dat het qua organisatie en beleving een geweldige dag was, met dank aan de geweldige organisatie van de jubileumcommissie samen met de vele vrijwilligers die zich hiervoor hebben ingezet.

Door: Niek van der Vegt

Na een maand rust zonder voetballende activiteiten begon de voorbereiding op het seizoen in de 3e klasse C in het district noord met een oefenwedstrijd tegen Sportlust uit Vroomshoop. De wedstrijd eindigde in een 5-3 overwinning, waarbij de doelpunten op naam kwamen van Alex Habers Luc van der Vegt Erik Koedijk Maarten Pouwels en de teruggekeerde Chiel Huisjes. Op woensdag 30 augustus was VSW uit Windesheim, dat onder leiding stond van voormalig trainer Patrick Dijkstra, de tegenstander. Na een wedstrijd met wisselende kansen stond na 90 minuten een uitslag van 3-3 op het bord de doelpunten in deze wedstrijd kwamen op naam van Erik Koedijk 2x en Joren Rietman.

Op donderdag 1 september bestond de club dan daadwerkelijk 75 jaar en dit werd natuurlijk groots gevierd in en rond de feesttent met allerlei leuke activiteiten van diverse aard zoals een voetbalquiz op donderdag en op zaterdag een wedstrijd tegen het team van SC Hörstel. Ook in deze wedstrijd vielen weer veel doelpunten te noteren en stond er na 90 minuten een eindstand van 7-3 op het scorebord door doelpunten van Erik Koedijk 3x Jeroen Kamphuis 2x en treffers van Joren Rietman en Chiel Huisjes. Hierna bleef het in en rond de feesttent nog lang erg gezellig met de vele aanwezigen.

De start van de (beker)competitie
Op dinsdag 5 september werd de eerste bekerwedstrijd van het seizoen afgewerkt op sportpark Molenesch te Vilsteren. Deze wedstrijd was uiteraard uitgesteld in verband met het grote jubileumfeest dat in de week voorafgaand plaatsvond. Na een eenvoudige avond op het Vilsterse kunstgras werd huiswaarts gekeerd met een klinkende 0-8 overwinning. De treffers deze avond kwamen op naam Jeroen Kamphuis 2x Erik Koedijk 2x Chiel Huisjes Remco Hultink Martijn Huizing en Niek van Ringen.

Op zondag 10 september kwam Broekland op bezoek op sportpak Gerner. Waar in het verleden de oranjehemden vaak een zeer taaie tegenstander bleek, werden de gasten nu teruggestuurd richting het Horsthuis met een 5-2 nederlaag. Hierbij dient wel te worden vermeld dat de gasten de gehele tweede helft met tien spelers moesten afwerken na een toch wat dubieuze rode kaart. De doelpunten kwamen deze middag op naam van Chiel Huisjes 2x Joren Rietman 2x en Vincent Jansen of Lorkeers.

De laatste poulewedstrijd van het bekerprogramma werd afgewerkt in Mariënheem. Ook in deze wedstrijd werd een grote overwinning geboekt en werden de gastheren met 0-6 volledig kansloos gelaten. De doelpunten kwamen deze middag op naam van Joren Rietman Chiel Huisjes Sjoerd Klarenbeek Luc van der Vegt en Jeroen Kamphuis 2x. Dit betekende dat voor het eerst sinds toch behoorlijk lange tijd de poulefase van het districtsbekertoernooi werd overleefd en er later in het seizoen een vervolg zou komen.

De competitiestart
Op 24 september was het dan zover. De start van de competitie bracht ons naar het Drentse Hollandscheveld waar HODO de eerste tegenstander was. Op het schitterende sportpark ’t Hoge Bos schoten de mannen van keuzeheer Jacob Grooten als een komeet uit de startblokken, wat resulteerde in een openingstreffer na iets meer dan een minuut van Chiel Huisjes. In het vervolg van de wedstrijd probeerden de gastheren van trainer Andre Blom iets terug te doen, wat resulteerde in één behoorlijke mogelijkheid die door Fernandez Pruik op de doellijn onschadelijk werd gemaakt. Hierna namen we de wedstrijd helemaal in handen en na ruim 20 minuten had Chiel zijn perfecte hattrick al op het scorebord staan. Na een half uur werd het zelfs al 0-4 na een perfect ingestudeerde vrije trap door Joren Rietman. In de tweede helft werd er door de behoorlijke warmte wat kalmer aan gedaan en aangezien HODO zich beperkte tot verdedigen om de schade niet nog hoger te laten oplopen gebeurde er relatief weinig. Toch werden er in de slotfase nog twee treffers toegevoegd aan het totaal wat de eindstand op 0-6 bracht. Deze goals kwamen op naam van Jeroen Kamphuis en Erik Koedijk.

Een week later ook een tegenstander waar we nog nooit eerder tegen hadden gespeeld, namelijk Weerdinge. Ook nu een vliegende start waarbij na ruim tien minuten al een 2-0 voorsprong op het scorebord stond, na treffers van Jeroen Kamphuis en opnieuw Chiel Huisjes. Toen vlak voor de rust diezelfde Huisjes er al 3-0 van maakte was de wedstrijd eigenlijk alweer gespeeld. Na de rust toch een wat ongeconcentreerd spelend Dalfsen, dat uiteindelijk ook nog een tegentreffer moest incasseren, maar de overwinning kwam geen moment in gevaar.

Op zondag 8 oktober kwam het bekende OVC ’21 op bezoek in Dalfsen. De Ommenaren stonden dit seizoen onder leiding van oud-Dalfsen-trainer Patrick Wijsman, die het seizoen hiervoor nog in Haarle aan het bewind stond en toen maar liefst zestien treffers van de Dalfsenaren moest incasseren. Zo’n vaart zou het deze middag niet lopen, maar de gastheren waren ook nu oppermachtig tegen het keurkorps van Wijsman. Dit resulteerde ook nu in een vlotte openingstreffer van Maarten Pouwels. Waar echter in de voorgaande wedstrijden werd doorgedrukt naar een hogere score bleven nu meerdere treffers achterwege, waardoor de Ommenaren uitzicht hielden op een beter resultaat. En de eerste grote kans viel vlak voor rust te noteren voor de gasten, maar keeper Mark Knol was op tijd zijn doel uit gekomen om het gevaar van Stefan Herbrink te bezweren. Ook na de rust bleef de verlossende tweede goal lang uit en kwam OVC nog een keer dicht bij een doelpunt via Dennis ter Burg. Een dik kwartier voor tijd dan toch de verlossende tweede treffer, die vanuit een corner van Luc van der Vegt tot stand kwam.

Vervolg zegereeks
Een week later gingen we op bezoek in Sleen, waar we ook een tegenstander troffen waar weinig van bekend was. Ook nu was het wedstrijdbeeld dat we veelal op de helft van de tegenstander te vinden waren en de thuisclub speculeerde op de counter met twee rappe buitenspelers. Halverwege de eerste helft een tegenvaller, toen Frank Schurer geblesseerd het veld moest verlaten en werd vervangen door Gijs Wiltvank. Echter zou hieruit blijken dat de breedte van de selectie een absolute meerwaarde zou zijn, want de wissel bleek geen enkele invloed te hebben op het dominante spel van de mannen van Jacob Grooten. Maar doelpunten maken bleek toch lastig. En als het dan al eens lukte stond de grensrechter van Sleen wel klaar om (al of niet terecht) in te grijpen. Toen zelfs in de tweede helft de scheidsrechter van dienst weigerde om de doelman van Sleen van het veld te sturen na het vloeren van de doorgebroken Jeroen Kamphuis leek de wedstrijd in 0-0 te gaan eindigen. Echter in de 86e minuut scoorde Maarten Pouwels dan toch de dik verdiende openingstreffer voor de Dalfsenaren. In de absolute slotfase deed ook Jeroen nog een duit in het zakje en zette de absoluut verdiende 0-2 eindstand op het scorebord.

Zondag 22 oktober bracht ons naar sportpark de Runde te Emmercompascuum, waar het plaatselijke CEC de tegenstander was. Deze ploeg was na vier speeldagen, evenals het keurkorps van Jacob Grooten, nog zonder puntverlies. De wedstrijd begon beroerd voor ons, want na acht minuten kwamen de gastheren op een 1-0 voorsprong, nadat een gekraakt schot voor de voeten van aanvoerder Tom Rengers terecht kwam. Deze aarzelde geen moment en liet keeper Mark Knol kansloos met een schot in de verre hoek. Niet veel later kregen de gastheren een behoorlijke kans op een tweede treffer, echter wist de eerder genoemde Mark Knol de inzet van Fabian Scherpen te keren. Na een klein kwartier kwamen we op gelijke hoogte. Na een balverovering van Niek van Ringen werd Maarten Pouwels in de diepte gestuurd en liet hij keeper Gerben Springer vissen. Hierna namen we de wedstrijd behoorlijk in handen met een aantal behoorlijke kansen tot gevolg. De verdiende voorsprong kwam er vlak voor de rust. Na een fraai aangesneden vrije trap van Joren Rietman verlengde Luc van der Vegt deze met zijn hoofd in de verre hoek.

Na de rust begonnen de gastheren behoorlijk overtuigend, met na een een slordige vijf minuten een bal op de lat na een corner. Doordat CEC moest komen kwam er uiteraard ruimte te liggen voor de counter. Bij de eerste echte gelegenheid kwam Jeroen Kamphuis één op één met de keeper, maar mikte hij over het doel van CEC. Bij de tweede counter stuurde Stefan Jansen of Lorkeers Maarten Pouwels op weg naar het vijandelijke doel, maar ook hij faalde helaas oog in oog met de keeper waardoor de wedstrijd eigenlijk onnodig spannend bleef. De thuisclub probeerde met een alles of niets offensief nog iets over te houden aan deze topper, maar zonder resultaat en dus eindigde de wedstrijd in 1-2.

Gestaakt duel en bekerstunt
Op zondag 29 oktober kwam vv Gieten op bezoek op sportpark Gerner, een wedstrijd die het nodige stof zou doen opwaaien. We begonnen eigenlijk heel matig aan de wedstrijd tegen de ploeg die tot op dat moment nog maar drie punten had verzameld in de competitie. Na een half uur dan toch de bevrijdende openingstreffer, die op naam kwam van Luc van der Vegt. Hierna namen we de wedstrijd volledig in handen en kreeg aanvoerder Sjoerd Klarenbeek vlak voor de rust de uitgelezen kans om de score te verdubbelen, echter werd de toch lang niet slecht ingeschoten strafschop door de doelman van Gieten uit de hoek geranseld waardoor er werd gerust met een 1-0 voorsprong.

Wat er na de rust allemaal gebeurde is nog niet vaak gebeurd op sportpark Gerner. Het begon allemaal redelijk normaal. De mannen van Jacob Grooten kwamen een stuk sterker uit de kleedkamer, wat al snel resulteerde in een tweede treffer die werd gemaakt door Gijs Wiltvank. Niet veel later leek het al 3-0 te worden, maar het doelpunt werd op aangeven van de assistent-scheidsrechter van Gieten afgekeurd wegens buitenspel, iets wat door de aanwezige toeschouwers ernstig in twijfel werd getrokken. Weer een paar minuten later kwam alsnog de 3-0 voorsprong op het scorebord te staan toen Maarten Pouwels deze keer wel door mocht gaan. Echter bleef de grensrechter van Gieten resoluut staan met de vlag omhoog en weigerde deze te laten zakken. Scheidsrechter Schram liet meermaals blijken dat hij zijn beslissing niet zou herroepen en wees gedecideerd naar de middenstip. Toen hierop de grensrechter persoonlijk verhaal wou gaan halen was voor de leidsman de maat vol en staakte hij de wedstrijd na iets meer dan een uur. Dit was natuurlijk vooral voor ons erg jammer, want het had er alle schijn van dat er een grote overwinning in het verschiet lag.

Op woensdag 1 november werd er een bezoek gebracht aan het sportpark van SVVN waar in de eerste knock-out ronde van het districtsbekertoernooi vv de Zweef de tegenstander was. De zondag 1e klasser werd toch wel verrassend, maar zeker niet onverdiend, met 1-0 geklopt. Na een half uur speelde een verdediger van De Zweef terug, maar zag niet dat de keeper op een andere positie stond en dus verdween de bal tergend langzaam over de doellijn. In de tweede helft probeerde de thuisclub wel een gelijkmaker te forceren, maar echt gevaarlijk werd het niet. Tot de absolute slotfase waar er nog een bal via de onderkant van de lat terug het veld in stuiterde. Na het laatste fluitsignaal was de ontlading natuurlijk behoorlijk groot bij de gasten, waar eens te meer bleek dat we ook tegen hoger aangeschreven tegenstand prima overeind kunnen blijven.

Derby
De zondag erna stond de gemeentederby tegen USV op het programma. Een wedstrijd die natuurlijk altijd op zich staat en waarbij de stand op de ranglijst natuurlijk niet zoveel zegt. Echter dat de mannen van Jacob Grooten barsten van het zelfvertrouwen dat mocht natuurlijk duidelijk zijn na de mooie resultaten in de competitie waar nog geen enkel punt werd verspeeld en de fraaie bekeroverwinning tegen De Zweef. Zo begon de wedstrijd tegen USV ook met een dominant spelend sv Dalfsen en USV dat loerde op een tegenstoot. De eerste echt grote kans kon genoteerd worden voor Gijs Wiltvank, die op de buitenkant van de paal kopte. Toch kwam de thuisclub tegen de verhouding in op voorsprong, het was aanvoerder Sander Schaeffer die met een van richting veranderd schot keeper Mark Knol kansloos liet. Dat het team mentaal de laatste seizoenen aanzienlijk gegroeid is bleek in het vervolg van de wedstrijd. Er werd vol overgave gejaagd op de niet meer dan verdiende gelijkmaker en die kwam er dan ook vlak voor de rust. Na een fraaie aanval over de linkerkant was het Fernandez Pruik die met een fraaie voorzet Maarten Pouwels wist te vinden en die kopte de gelijkmaker achter doelman Martijn Scheper. In de blessuretijd van de eerste helft waren de gastheren nog een keer dicht bij een hernieuwde voorsprong, maar de inzet van centrumverdediger Dennis van der Veen werd ternauwernood weggewerkt door de Dalfser defensie.

Na de rust hetzelfde spelbeeld, Dalfsen dat bepaalde en de gastheren die loerden op een uitval. Na ruim tien minuten in de tweede helft was het Erik Koedijk die de volledig verdiende 2-1 voorsprong op het scorebord zette op aangeven van Maarten Pouwels. In het restant van de tweede helft probeerde de thuisclub nog wel een offensief te ontwikkelen, maar zonder enig tastbaar resultaat. In de slotfase werd de wedstrijd definitief beslist in het voordeel van de gasten. Het was Jeroen Kamphuis die de 1-3 eindstand op het scorebord zette.

Periodekampioen
Na een weekend zonder wedstrijd kwam op 19 november FC Ter Apel op bezoek in Dalfsen. Bij een overwinning tegen de ploeg uit het uiterste zuidelijke puntje van Groningen zou de eerste periodetitel een feit zijn. In de eerste helft bleek niet dat Dalfsen nog zonder puntverlies bovenaan stond en beleefde het een uiterst moeizame eerste helft. Er werd nauwelijks gevaar gesticht voor het Groningse doel en de gasten kwamen er zo nu en dan dreigend uit. Vlak voor het rustsignaal kregen de gasten een strafschop, waar ze er eerder al eentje hadden kunnen krijgen. De penalty werd feilloos benut door Sander Egbers, waardoor de gasten met een 0-1 voorsprong gingen rusten. Hoe anders ging het na de rust. Het doel van Ter Apel werd belegerd en dit resulteerde al snel in de gelijkmaker van Gijs Wiltvank. Niet veel later stond de thuisclub al op voorsprong toen Erik Koedijk een toegekende vrije trap in de hoek wist te mikken. In de slotfase probeerden de gasten nog wat terug te doen maar door de geboden ruimte kon de ingevallen Remco Hultink nog twee keer profiteren en kwam de eindstand op 4-1 te staan. Door dit resultaat werd de eerste periode binnengehaald met de maximale score van 24 punten uit 8 wedstrijden.

Op zondag 26 november zou de uitwedstrijd tegen Musselkanaal op het programma staan, echter door de beroerde weersomstandigheden kon deze geen doorgang vinden. De woensdag erop werd er in IJsselmuiden de wedstrijd in de tweede k.o. ronde tegen zaterdag tweedeklasser IJVV gespeeld. Na 90 minuten stond de stand van de wedstrijd nog steeds op 0-0, wat dus betekende dat strafschoppen de beslissing moesten brengen. Uiteindelijk werd keeper Mark Knol de held van de serie door eerst zelf een penalty te benutten en daarna de zevende strafschop van de thuisclub te keren en zo werd er ook aan het bekertoernooi een vervolg gegeven.

De laatste maand van het zo succesvolle jaar 2017 werd aangevangen met een thuiswedstrijd tegen SVV ’04 uit Schoonebeek. In de eerste helft van deze wedstrijd deden de gasten buitengewoon aardig mee, wat resulteerde in een open wedstrijd met kansen aan voor beide doelen, waarbij keeper Mark Knol enkele malen handelend moest optreden. Toch kwam de thuisclub wederom als eerste op het scorebord. Na goed voorbereidend werk van Chiel Huisjes die toch wel enigszins verrassend de voorkeur kreeg boven Maarten Pouwels was het Luc van der Vegt die de keeper van de gasten met een bekeken schot wist te passeren. Deze 1-0 voorsprong bleek ook de ruststand te zijn. In de tweede helft liepen we verder uit en werd het na ruim een uur 2-0 door een doelpunt van Jeroen Kamphuis. In de slotfase werd er nog verder uitgelopen naar een toch wel wat geflatteerde 4-0 overwinning door doelpunten van Maarten Pouwels en Erik Koedijk.

Voor de laatste competitiewedstrijd voor de winterstop kwam Twedo uit Veenoord op bezoek op sportpark Gerner. De wedstrijd begon voortvarend en het was Jeroen Kamphuis die in de beginfase van de wedstrijd de score opende. Na een dik half uur was het dezelfde Kamphuis die de score wist te verdubbelen en werd er met een comfortabele 2-0 voorsprong gerust. In de tweede helft werd verder weggelopen van de gasten en wisten Maarten Pouwels (2x) en Daan van der Vegt, die zijn eerste competitietreffer van dit seizoen noteerde, de score uit te bouwen naar 5-0. Hierna deden de gasten wat terug alvorens invaller Remco Hultink de stand op 6-1 wist te zetten. Het slotakkoord was wel voor de gasten, die via een fraaie treffer de eindstand op 6-2 wist te zetten. Hierbij kwam er voor wat betreft de competitie een eind aan het succesvolle jaar 2017, waarbij na het kampioenschap in 4H een zeer overtuigende start met 30 punten uit 10 wedstrijden de maximale score werd gehaald.

Het was echter nog niet de laatste wedstrijd van het kalenderjaar want op 20 december moest er nog eenmaal worden aangetreden in de tussenronde van de districtsbeker. In deze wedstrijd was zaterdag vierdeklasser DKB uit de Krim de tegenstander. Het werd een eenvoudige avond waarbij er na 90 minuten een 5-0 overwinning genoteerd kon worden. De goals op deze avond kwamen op naam van Daan van der Vegt 2x Luc van der Vegt Erik Koedijk en Vincent Jansen of Lorkeers en zo werd er wederom een vervolg gegeven aan het bekertoernooi, waar voor het eerst overwintering in werd afgedwongen.

Start tweede seizoenshelft
Na een relatief korte winterstop werd er op 14 januari geoefend tegen Heeten, een wedstrijd die eindigde zoals het begon. Op zondag 21 januari dan de eerste wedstrijd die echt ergens om ging, want het bekeravontuur kreeg een vervolg met een uitwedstrijd tegen zondag eersteklasser Alverna uit Wijchen. Met een geregelde bus werd er richting Wijchen vertrokken. De wedstrijd verliep zoals op voorhand kon worden verwacht. De thuisclub had het meeste balbezit, echter waren de betere kansen toch echt voor ons. Zo strandde een vrije trap van Erik Koedijk op de lat en was Maarten Pouwels vlak voor het rustsignaal dicht bij een doelpunt maar zijn inzet strandde op de paal.

Na de rust veranderde het spelbeeld niet echt, maar meenden beide teams een keer recht te hebben op een strafschop. De dienstdoende arbiter wilde van niets weten. In de slotfase kreeg Remco Hultink nog een uitgelezen mogelijkheid om de wedstrijd te beslissen, maar in plaats van zelf af te ronden wilde hij de bal breed spelen. Ook Alverna was in de slotfase nog twee keer dicht bij een doelpunt, maar een kopbal strandde op de lat en keeper Mark Knol had nog een puike redding in huis, zodat er na 90 minuten een 0-0 eindstand op het bord stond. Dus opnieuw, net zoals na de wedstrijd tegen IJVV, moesten strafschoppen de beslissing brengen. Helaas deze keer geen heldenrol voor Mark, die wel enkele keren dicht bij een inzet van een Alverna-speler kwam, maar geen strafschop wist te keren. Zo werd een enkele misser helaas fataal en was het bekeravontuur helaas ten einde, maar tegen een ploeg waar iedere speler op jaarbasis toch een aardig bedrag mocht bijschrijven op de bankrekening was het toch zeker geen schande!!

Op zondag 28 januari kreeg de competitie al een vervolg en meteen was het een wedstrijd met grote belangen want er werd een bezoek gebracht van sportpark ’t Grootveld in Dalen waar de plaatselijke VV de tegenstander was. De Dalenaren hadden voor de wedstrijd één keer gelijk gespeeld tegen Sleen en één keer verloren tegen CEC en waren de naaste achtervolger van ons. Bij een overwinning in Dalen zou er een enorme stap in de goede richting worden gezet, hoewel er natuurlijk nog veel wedstrijden te spelen waren. De eerste helft op het zeer moeilijk bespeelbare veld verliep uitstekend voor de gasten, want na ruim twintig minuten zette Erik Koedijk de 0-1 op het scorebord. Diezelfde Koedijk was vlak daarvoor ook al dicht bij een doelpunt geweest, maar zijn vrije trap werd door een verdediger van de doellijn gekopt. De gastheren zochten veelal met lange ballen hun zeer sterke aanspeelpunt en aanvoerder Tijmen Venhorst, maar heel veel gevaar werd hierdoor niet gesticht. In de slotfase van de eerste helft leken de gasten helemaal op rozen te zitten, toen aanvoerder Sjoerd Klarenbeek een door hemzelf verdiende strafschop feilloos benutte en de 0-2 op het scorebord zette.

Na rust echter een totaal ander spelbeeld. De trainer van Dalen had besloten dat het alles of niets moest worden en zette z’n zeer geroutineerde joker Martijn Heerkes in de spits. Iets dat al snel z’n vruchten afwierp, want na ruim twee minuten na de hervatting stond de aansluitingstreffer al op het scorebord, uitgerekend door Heerkes gemaakt via een fraaie omhaal. Na ruim 55 minuten was de stand zelfs al gelijk door wederom een doelpunt van dezelfde Heerkes en gingen de gastheren vol overgave op zoek naar de voorsprong. Deze voorsprong kwam er uiteindelijk ook door een rake kopbal van centrumverdediger Marijn Verdoold. Na deze ommekeer probeerden we door een aanvallende wissel, waarbij Chiel Huisjes in de spits iets moest forceren, echter werd er door de geboden ruimte succesvol gecounterd door de thuisclub en was het Martijn Koelink die de vermoedelijk beslissende 4-2 op het scorebord zette. Toch kwam er nog een spannende slotfase door toedoen van Joren Rietman, die de keeper van Dalen met een vrije trap wist te verrassen. Echter was de resterende tijd te kort om nog een punt mee te nemen en dus was het eerste puntverlies van de competitie een feit.

Na deze tegenvaller werd er op vrijdagavond geoefend tegen Rohda Raalte, een wedstrijd die in de eerste helft aardig gelijk opging, maar door twee individuele fouten werd er gerust met een 2-0 achterstand. Na de rust een totaal nieuw team, dat tegen het basisteam van Rohda eigenlijk geen echte weerstand kon bieden en zo liepen de Raaltenaren uit naar een grote overwinning, maar niet iets om ons erg druk over te maken.

Na de tegenvaller tegen Dalen was het natuurlijk wel zaak om zo snel mogelijk weer het winnende spoor te gaan vinden en dit moest dan gaan gebeuren in de thuiswedstrijd tegen Sleen. De uitwedstrijd werd destijds in de absolute slotfase dik verdiend met 2-0 gewonnen en de hoop was natuurlijk dat deze thuiswedstrijd natuurlijk wat eerder beslist zou worden. Echter de eerste helft verliep toch weer moeizaam, want in de beginfase werd er niet veel gevaar gecreëerd. Toch kwam er in de eerste helft nog wel de voorsprong, want nadat enkele verdedigers van Sleen langs de bal hadden getrapt slaagde Sjoerd Klarenbeek ervoor dat er toch met een 1-0 voorsprong werd gerust. In de tweede helft bleef het toch wel een enigszins gezapige vertoning met niet of nauwelijks kansen. Een tweede cadeautje zorgde er dan toch voor dat Sjoerd met z’n tweede goal van de middag de marge verdubbelde. Maar nu was het de beurt aan de thuisclub om een cadeautje uit te delen, wat door spits Pelle Bos vriendelijk werd uitgepakt: 2-1, maar gelukkig was twee minuten later de marge van twee doelpunten alweer hersteld door een doeltreffende uithaal van Daan van der Vegt die er 3-1 van wist te maken. In de slotfase zette Maarten Pouwels ook nog de 4-1 op het scorebord en zo eindigde een verre van goede wedstrijd toch nog in een ruime overwinning.

Op zondag 18 februari stond de uitwedstrijd tegen OVC ’21 op het programma, een wedstrijd die coach Jacob Grooten wegens ziekte aan zich voorbij moest laten gaan. De honneurs op de bank werden waargenomen door de ook niet geheel fitte Sjoerd Klarenbeek. Het begin van de wedstrijd was, zoals wel vaker de laatste weken, enigszins moeizaam en zo kon het voorkomen dat de eerste echt grote kans voor de thuisclub viel te noteren. Het was zoals wel vaker dit seizoen de betrouwbare Mark Knol de 0 op het scorebord hield. Hierna begon de grote belegering van het Ommense doel en zeker nadat de thuisclub na ruim een half uur tot tien spelers werd gereduceerd was het wachten op de openingstreffer. Deze kwam er voor de rust toch niet. Na de rust ging het Dalfser offensief vrolijk verder en waar de eerste twee kansen nog niet tot de openingstreffer leidden was het bij de derde toch echt raak via Maarten Pouwels. In het restant van de 2e helft beperkte de thuisclub zich tot tegenhouden en de stiekeme hoop om met een countertje nog een punt te kunnen stelen. Na 89 minuten viel dan uiteindelijk toch de tweede treffer en was het invaller Vincent Jansen of Lorkeers die de punten definitief veilig stelde.

De week erop stond de uitwedstrijd tegen EMMS op het programma. Waar er tegen OVC er nog legio kansen werden gecreëerd was dit tegen de ploeg uit Slagharen toch een totaal ander verhaal. Onder moeilijke omstandigheden werd er nauwelijks iets afgedwongen. Dit had voor een deel ook wel te maken met de agressieve speelstijl van de thuisclub die bij tijd en wijle op het randje van het toelaatbare speelde. Ook hadden we moeite om de twee snelle vleugelaanvallers in toom te houden. En als er al enig gevaar van Dalfser zijde viel te noteren stond het vizier niet op scherp. Na de rust een ongewijzigd spelbeeld, maar wel viel na een uur de zeker niet onverdiende voorsprong te noteren voor de thuisclub en niet geheel toevallig waren het de twee vleugelspelers Glenn ter Wielen en Jord Anbergen die elkaar wisten te vinden, waarbij laatstgenoemde de treffer voor zijn rekening nam. Gezien het spelbeeld leek het de tweede nederlaag van het seizoen aanstaande, echter was er in de 89e minuut zomaar een vrije trap op ruim 25 meter van het doel van EMMS. Martijn Huizing liet een zwabberbal los die door de keeper niet afdoende gekeerd kon worden en de ingevallen Remco Hultink was er als eerste bij om de niet geheel verdiende gelijkmaker te noteren. In de blessuretijd leken de gastheren de punten alsnog op sportpark De Kei te houden, maar de inzet van Justin Westerbeek sprong via de onderkant van de lat het veld weer in. Zo werd er toch nog een punt overgehouden aan het bezoek in Slagharen.

Na een weekje rust, omdat in het weekend van 4 maart het complete programma door de KNVB was afgelast door de winterse omstandigheden, stond op 11 maart de derby tegen USV weer op het programma. De uitwedstrijd werd destijds volledig verdiend met 1-3 gewonnen, maar dit was natuurlijk geen garantie voor een nieuw succes. Echter was het spelbeeld in vergelijking met het bezoek in Nieuwleusen identiek, want de thuisclub domineerde vanaf minuut één. Waar USV er in de thuiswedstrijd zo nu en dan er nog wel gevaarlijk uit kwam was daar op sportpark Gerner eigenlijk geen moment sprake van. De absolute uitblinker deze middag was niet geheel toevallig keeper Martijn Scheper die de ene redding na de andere verrichte en zo de thuisclub tot wanhoop dreef. Ook gooiden de Nieuwleuser verdedigers alles in de strijd om de thuisclub maar van scoren af te houden. Zo leek het opnieuw puntverlies te worden. Tot de 90e minuut. Want daar was Jeroen Kamphuis zomaar het goudhaantje door alsnog de dik verdiende overwinning veilig te stellen met een puntgave inzet die zelfs de uitstekende Martijn Scheper te machtig was.

Op 18 maart zou de uitwedstrijd tegen Gieten op het programma staan. Echter door de beroerde weersomstandigheden werd deze wedstrijd afgelast, wat later in het seizoen tot gevolg zou hebben dat er tenminste één keer op een doordeweekse dag zou moeten worden ingehaald. De week erna stond de thuiswedstrijd tegen CEC op het programma. Ook een wedstrijd met een nogal bijzonder verloop. Waar we de laatste weken toch een aantal moeizame wedstrijden hadden gespeeld, waar toch enigszins moeizaam de punten binnen werden gehaald tegen OVC en USV, leek het team van Jacob Grooten als herboren aan de aftrap te staan tegen de ploeg uit Emmer Compascuum. De ene na de andere aanval rolde richting het doel van keeper Gerben Springer en het was dan ook niet geheel toevallig dat we na ruim twintig minuten op voorsprong kwamen na een doelpunt van Maarten Pouwels. Ook in het restant van de eerste helft hadden we eigenlijk niets te duchten van de bezoekers, die van geluk mochten spreken dat bij het rustsignaal er slechts 1-0 op het scorebord stond. Tot veler verbazing meldde scheidsrechter Riny Jansen dat hij in de loop van de eerste helft een spierblessure had opgelopen, waardoor hij de wedstrijd niet kon voortzetten. In allerijl werd er gebeld om een vervangende scheidsrechter te regelen hetgeen ook lukte. Maar de gasten wilden niet verder spelen onder leiding van de vervangende scheidsrechter. En zo werd er dus na 45 minuten gestaakt bij een 1-0 voorsprong en zou de wedstrijd op een nader te bepalen datum worden uitgespeeld.

Maanden van de waarheid
In de maanden april en mei moesten er maar liefst 10 volledige wedstrijden en het restant tegen CEC worden gespeeld in de race naar het kampioenschap. Inmiddels was al wel duidelijk geworden dat wij en VV Dalen uit zouden gaan maken wie er met de hoofdprijs vandoor zou gaan. Op 1 april werd er na een goede paasbrunch in de kantine een bezoek gebracht aan Ter Apel. De thuiswedstrijd werd destijds na een moeizame eerste helft toch ruim met 4-1 gewonnen. Nu leek de score al in de eerste minuut te worden geopend, echter werd de inzet van Maarten Pouwels van de doellijn gekeerd. In het restant van de eerste helft bleven we de bovenliggende partij, echter liet de thuisclub zich ook niet onbetuigd. In de 42e minuut kregen de gastheren een strafschop te nemen (evenals op sportpark Gerner destijds) na een overtreding van de eerder genoemde Maarten Pouwels. Echter werd de strafschop door Arjan Heeres naast geschoten en zo werd er toch met 0-0 gerust.

Na de rust werd er vol overgave gejaagd op de voorsprong en die zou er ook komen. Na ruim tien minuten in de tweede helft was het Erik Koedijk die met een prachtige vrije trap de 0-1 op het scorebord zette. Ruim tien minuten later kregen wij ook de kans vanaf elf meter en was het aanvoerder Sjoerd Klarenbeek die wel liet zien hoe je zo’n buitenkansje moet benutten: 0-2. In de blessuretijd kwam ook Maarten Pouwels nog toe aan zijn doelpunt waardoor de eindstand op 0-3 kwam.

Op zondag 8 april werd er een bezoek gebracht aan sportpark de Luwte in Weerdinge, waar onder tropische omstandigheden op een buitengewoon hobbelig veld werd aangetreden tegen de plaatselijke vv. Waar de thuiswedstrijd al na één helft beslist was, werd het deze middag toch een totaal ander verhaal. De thuisclub begon buitengewoon voortvarend aan de wedstrijd en zette meteen druk op onze defensie. Na deze inleidende beschietingen namen we na ruim tien minuten het heft in handen en hadden de verdedigers van Weerdinge alle moeite om onze spelers onder controle te houden. Hierbij moest vooral Jeroen Kamphuis het ontgelden die continu in de clinch lag met de aanvoerder van Weerdinge. Deze mocht blij zijn dat hij niet met twee keer geel van het veld werd gestuurd, waar dit toch absoluut tot de mogelijkheden behoorde. Toch was het de eerder genoemde Kamphuis die na ruim een half uur toch een keer wist te ontsnappen van zijn bewaker na een goede combinatie met Gijs Wiltvank en Maarten Pouwels en zo de 0-1 voorsprong op het scorebord zette. Verder werd er in de eerste helft niet meer gescoord en werd de rust bereikt met 0-1.

Na de rust toch een enigszins gewijzigd spelbeeld, de thuisclub probeerde toch iets te doen aan de opgelopen achterstand. De Dalfser defensie hield maar met moeite stand en ontsnapte meermaals aan de gelijkmaker. Halverwege de tweede helft kwam die gelijkmaker er toch via een fraai schot van Willem van Loenen, die keeper Mark Knol met z’n linkerbeen het nakijken gaf. Na deze treffer gingen we vol overgave alsnog op zoek naar de broodnodige drie punten, maar nieuw puntverlies lag absoluut op de loer. Gelukkig viel dan toch in de 87e minuut de verlossende 1-2 en was het verdediger Koen Sloot die na een vrije trap het gaatje wist te vinden. In de blessuretijd was ook Maarten Pouwels nog een keer succesvol, waardoor de eindstand nog op 1-3 kwam.

Op donderdag 12 april werd de eerst van drie doordeweekse wedstrijden afgewerkt en kwam hekkensluiter en vrijwel zekere degradant HODO op bezoek. Na een eerste en na later zou blijken enige speldenprikje van de bezoekers namen we de wedstrijd stevig in handen. Na ruim vijf minuten resulteerde dit al in de openingstreffer door Jeroen Kamphuis. Niet veel later werd de score al verdubbeld door Daan van der Vegt en was er de hoop dat er een monsterscore op het bord zou verschijnen. Echter werd er in het verloop van de eerste helft slordig gespeeld en werd de score niet verder opgevoerd en werd er met 2-0 gerust.

Na de rust duurde het ook even voordat de score werd uitgebreid, maar na ruim tien minuten was het dan toch Remco Hultink die de score verder wist uit te breiden naar 3-0. Ruim twintig minuten later was het diezelfde Hultink die door keeper Marcel Pol werd getorpedeerd en hem zo de vrije doortocht richting 4-0 belette. Het resultaat was een rode kaart voor de sluitpost en aanvoerder van de gasten en een strafschop. Aangezien trainer Andre Blom deze avond geen reservekeeper tot zijn beschikking had was het veldspeler Marc ten Kate die de plaats in het doel overnam. Hij was echter niet in staat om de toegekende penalty van Sjoerd Klarenbeek te keren. In de absolute slotfase kwam ook de 5-0 nog op het scorebord door wederom een strafschop van Sjoerd Klarenbeek.

De Topper
Op zondag 15 april stond dan de echte kraker op het programma en kwam de enig overgebleven titelconcurrent VV Dalen op bezoek op sportpark Gerner. De uitwedstrijd werd destijds na een spectaculaire tweede helft met 4-3 verloren door ons. Onder zeer goede omstandigheden en een schitterende ambiance waren het de gasten die vanaf minuut één het initiatief naar zich toe trokken en voor veel dreiging zorgden via Hilco Koster en de bij vlagen ongrijpbare Peter Harkes. De scheidsrechter liet veel toe en dat is het fysiek sterke Dalen op het lijf geschreven. Na ruim 25 minuten kwamen de gasten dan ook verdiend op voorsprong en was het de eerder genoemde Koster die de 0-1 op het scorebord zette. Een paar minuten later kwam vrijwel vanuit het niets de 1-1 op het bord te staan. Het was op aangeven van de al vroeg ingevallen Daan van der Vegt (hij verving de geblesseerd geraakte Gijs Wiltvank) Jeroen Kamphuis die de gelijkmaker voor z’n rekening nam. Hierna was het weer de beurt aan de gasten om op jacht te gaan naar de voorsprong die zij zo hard nodig hadden om de kampioenskansen nog enigszins in stand te houden. Vlak voor de rust leek de hernieuwde voorsprong er te komen, maar de inzet verdween over het doel van Mark Knol.

In de tweede helft een ongewijzigd spelbeeld. De gasten met het initiatief en wij met alle mogelijke moeite om enig gevaar te stichten voor het vijandelijke doel. Maar echt gevaarlijk wou het niet worden voor het doel van Mark Knol. Op het moment dat het erop leek dat we de controle redelijk hadden hersteld zonder zelf gevaarlijk te worden kwamen de gasten toch op een hernieuwde en zeker niet onverdiende voorsprong. Het was opnieuw Hilco Koster die onze defensie te slim af was en zo de 1-2 op het scorebord zette. Nu was het toch wel buigen of barsten voor ons en werd er met Chiel Huisjes als extra aanvaller toch nog geprobeerd om een punt of meer aan deze topper over te houden. Maar niets was minder waar. Het was aan de overkant aanvoerder Tijmen Venhorst die de verdiende overwinning van de gasten definitief veilig stelde door de 1-3 te noteren. Echter was er nog geen man over boord, want qua verliespunten stonden we er nog steeds iets beter voor dan de Drentse concurrent.

Koppositie kwijt
Op donderdag 19 april moest de eerder afgelaste wedstrijd in en tegen Gieten worden ingehaald. De reis naar het Drentse dorp verliep alles behalve voorspoedig, want een ongeval op de A28 in combinatie met de avondspits zorgde voor een behoorlijke vertraging. Na overleg met de thuisclub en de scheidsrechter werd er een kwartier later afgetrapt. De wedstrijd begon op het moeilijk bespeelbare veld in Gieten behoorlijk afwachtend maar na ruim tien minuten leek het toch voor ons de goede kant op te vallen. Nadat Bas Alting van Gieten de scheidsrechter blijkbaar iets onbehoorlijks had toegebeten moesten de gastheren meteen met tien spelers verder. Wie echter had gedacht dat we na deze rode kaart de wedstrijd naar ons toe zouden trekken kwam behoorlijk bedrogen uit. Sterker nog, in de eerste helft waren de gastheren dichter bij een doelpunt dan wij. De 0-0 ruststand was vanuit ons oogpunt misschien nog wel een meevaller ook.

Na de rust drongen we toch enigszins aan en de voorsprong, waarvan we hadden gehoopt dat die eerder tot stand zou komen, kwam er dan toch. Het was Erik Koedijk die na ruim tien minuten in de tweede helft via een fraaie treffer de hopelijk bevrijdende 0-1 op het scorebord zette. Echter heel bevrijdend werkte deze voorsprong niet, maar ook de thuisclub werd niet echt gevaarlijk en zo leek na een hele moeizame avond dan toch de broodnodige overwinning te worden binnengesleept. Tot de 87e minuut de thuisclub een ingooi(!) kreeg te nemen. Deze viel pardoes in de zestienmeter van keeper Mark Knol en het was Stephan van Veen die de gelijkmaker wist te noteren. Nu werd met man en macht geprobeerd om alsnog de drie punten mee te nemen naar Dalfsen, maar bijna werd het nog een zeperd ook. Na balverlies op het middenveld en keeper Mark Knol die op de zestienmeterlijn stond, werd hij bijna nog verschalkt met een lob, maar deze verdween net over het doel. Al met al een heel teleurstellende avond nadat later bleek dat Dalen een nipte overwinning had gehaald tegen het op dat moment zeker gedegradeerde HODO. Nu hadden we het kampioenschap plotseling niet meer in eigen handen en moest er in het restant van de competitie worden gehoopt op een misstap van Dalen.

Op zondag 22 april stond de uitwedstrijd bij SVV ’04 in het Drentse Schoonebeek op het programma, waar onder opnieuw buitengewoon zomerse omstandigheden werd gespeeld. Na een teleurstellende week met het verlies in de topper tegen Dalen en de misstap tegen Gieten bleek het team van trainer Arthur van der Veen de ideale tegenstander om het toch wat gekrenkte zelfvertrouwen terug te winnen. Met de in de basis teruggekeerde Chiel Huisjes werd het Schoonebeekse doel vanaf de aftrap belegerd. Het duurde dan ook niet lang voordat de 0-1 genoteerd kon worden. Het was Jeroen Kamphuis die binnen tien minuten de voorsprong realiseerde. Wat zo’n vlot verkregen voorsprong doet met een elftal bleek in het verdere verloop van de eerste helft. Na ruim een kwartier was het de eerder genoemde Huisjes die na een fraaie dieptepass oog in oog met de doelman niet faalde en de 0-2 noteerde. Ook nog in de eerste helft mocht Erik Koedijk nog een duit in het zakje doen, hij noteerde in de 40e minuut ook nog de 0-3. De thuisclub liet zich echter ook niet onbetuigd en direct na de 0-3 kwamen de gastheren door over hun linkerkant. De scherpe voorzet werd door centrumverdediger Stefan Jansen of Lorkeers dusdanig van richting veranderd dat keeper Mark Knol kansloos was. Wie had gedacht dat dit een soort van kentering teweeg zou brengen kwam bedrogen uit, want nog voor de rust werd de marge van drie doelpunten hersteld, toen Chiel Huisjes met z’n tweede goal van de middag de 1-4 ruststand op het bord zette.

Na de rust eenzelfde spelbeeld en al snel viel de 1-5 te noteren via een doelpunt van Maarten Pouwels, want ook hij mocht natuurlijk niet ontbreken in dit doelpuntenfestijn. Ook Erik Koedijk mocht net als Chiel een tweede keer toeslaan, zodat er na een uur de 1-6 genoteerd kon worden. Er werd in deze fase een aantal keren gewisseld, zo kwamen Daan van der Vegt en A-Junior Stijn Brekveld binnen de lijnen. Eerstgenoemde werd al snel in staat gesteld om de 1-7 te noteren. Hierna was het voorlopig even gedaan met de Dalfser dadendrang en sloop er toch wel enigszins begrijpelijk wat nonchalance in het spel. Hierdoor werd door de thuisclub eenmaal geprofiteerd via invaller Ewoud Horstman die er 2-7 van maakte. Het slotakkoord was wel weer voor de gasten en was het invaller Vincent Jansen of Lorkeers die de eclatante eindstand van 2-8 op het scorebord zette.

Cruciale zeges
Op 29 april stond dan eindelijk de al meermaals afgelaste uitwedstrijd tegen Musselkanaal op het programma. De thuisclub kon de punten nog zeer goed gebruiken in de strijd om de nacompetitie tegen degradatie te ontlopen. Echter hadden een tweetal belangrijke spelers besloten dat een weekendje vissen belangrijker was dan deze wedstrijd. Onder hen was topschutter Jordi Oost die uiteindelijk topscorer zou worden van de competitie met 25 treffers. Dus besloten de gastheren om er maar een zeer behoudende tactiek op na te houden en te gokken op een snelle uitval. Dit leek na drie minuten al succes te hebben toen de snelle Robin Gerlach (weliswaar in buitenspelpositie en ook geconstateerd door de schrijver van dit stuk, maar niet overgenomen door de scheidsrechter van dienst) door mocht breken, maar zijn schot voorlangs zag verdwijnen. Nauwelijks drie minuten later was het dezelfde Gerlach die deze keer wel terecht door mocht gaan, maar op onreglementaire wijze werd gestuit door Martijn Huizing. Aangezien hij de laatste man was kon de scheidsrechter niets anders doen dan een rode kaart te trekken. Wie had verwacht dat de thuisclub tegen tien man wat meer mensen naar het front zouden sturen kwamen bedrogen uit. Sterker nog, met tien spelers controleerden we de wedstrijd op relatief eenvoudige wijze. Na ruim een half uur kreeg de thuisclub de loon van de angst gepresenteerd. Na een goede actie van Maarten Pouwels kreeg een verdediger van Musselkanaal de bal tegen zijn hand en kon de scheidsrechter niets anders doen dan een strafschop geven, welke door Sjoerd Klarenbeek feilloos werd benut. Deze verdiende voorsprong kwam voor de rust niet meer in gevaar en dus werd er gepauzeerd met 0-1.

Na de rust vooralsnog een ongewijzigd spelbeeld. Musselkanaal met veel mensen achter de bal en wij geduldig op zoek naar een tweede treffer. Deze kwam er al redelijk vlot, nadat Erik Koedijk diep werd gestuurd en beheerst afrondde oog in oog met de 53(!)jarige keeper Hendrik Melchers. Diezelfde keeper werd een paar minuten later ook nog bijna geklopt door een eigen speler, maar dit leed bleef de thuisclub bespaard. In de slotfase van de tweede helft trachtte de thuisclub toch nog iets van de voorlopig kansloze middag te maken en werd het zowaar enkele malen gevaarlijk voor het doel van Mark Knol, via onder meer een inzet van aanvoerder Gerwin Schmitz. Aan de overkant kon ook Chiel Huisjes nog een treffer laten noteren, maar hij slaagde hier jammer genoeg niet in. Na ruim 90 minuten vond scheidsrechter Koning het mooi geweest en kon relatief eenvoudig opnieuw drie punten aan het totaal worden toegevoegd. Omdat ook Dalen deze week twee keer wist te winnen veranderde er niets en hadden de Drenten nog steeds de beste papieren voor het kampioenschap.

Op woensdag 2 mei werd het restant van de wedstrijd tegen CEC gespeeld op sportpark Gerner. De wedstrijd werd op 25 maart gestaakt bij een stand van 1-0 in ons voordeel wegens een blessure van de scheidsrechter en de gasten die niet akkoord gingen met de geregelde vervangende scheidsrechter. Het vervolg begon in ieder geval spectaculair, want de gasten waren van plan om vol op de aanval te gaan spelen, hetgeen als gevolg had dat er heel veel ruimte op hun helft kwam te liggen. Het duurde dan ook niet lang voordat na de spreekwoordelijke hervatting de 2-0 werd aangetekend, het was Daan van der Vegt die deze voor zijn rekening nam. In het vervolg van de tweede helft viel door de naïeve speelwijze van de gasten de ene na de andere kans te noteren, maar het duurde toch nog tot de 70e minuut voor de wedstrijd definitief in het slot werd gegooid door Jeroen Kamphuis. Ook Maarten Pouwels mocht nog een treffer laten noteren (zijn tweede van deze wedstrijd in twee delen), hij bracht de stand op 4-0. Door een zeer discutabele strafschop kon aanvoerder Tom Rengers van CEC de stand nog een enigszins dragelijk aanzien geven en ook Michel Kingma mocht nog een eretreffer laten noteren, maar verder dan 4-2 lieten we het niet komen.

Misstap Dalen
Na een vrij weekend werd op zondag 13 mei aangetreden op sportpark Gerner tegen Musselkanaal. Waar de uitwedstrijd met tien spelers nog op relatief makkelijke wijze met 0-2 werd gewonnen, werd het op ons eigen veld toch een totaal andere wedstrijd. De gasten waren nu wel op volle oorlogssterkte richting Dalfsen gekomen en waren er nu wel van plan er een echte wedstrijd van te maken. Toch waren we in de beginfase de bovenliggende partij zonder echt gevaarlijk te worden. Het eerste echt dreigende moment voor het Dalfser doel eindigde met kwalijke gevolgen. Een diepe pass werd door Mark Knol en Alex Habers verkeerd ingeschat met een botsing als gevolg. De lachende derde in dit verhaal was spits Rolf Kayser die de 0-1 liet noteren. Tot overmaat van ramp moest Mark zich laten vervangen met een hoofdwond door Iwan Haarman. Na deze tegenvaller konden we voor de rust weinig gevaar creëren voor het doel van keeper Arjan Scholte Aalbes en waren de gasten zelfs een keer dicht bij een tweede treffer. Na de rust veranderde het spelbeeld toch behoorlijk en werden de gasten nadrukkelijk op eigen helft vastgezet en werd het al snel gevaarlijk. Dit offensief leidde al snel tot de gelijkmaker van Maarten Pouwels, die vlak daarvoor al eens onreglementair gestuit was.

Het overwicht in de tweede helft leidde verder niet tot heel veel gevaar en we moesten nog steeds beducht zijn voor de uitvallen van de gasten. Bij een van die uitvallen moest Stefan Jansen of Lorkeers met een uiterste krachtsinspanning een inzet tot corner verwerken. Deze corner had uiteindelijk toch ook weer kwalijke gevolgen, want na enig geharrewar in de zestien was het wederom Rolf Kayser die de gasten opnieuw op voorsprong zette. Zou hier dan de grote kampioensdroom in duigen vallen? Niets bleek minder waar, want in de slotfase bracht het enorme offensief toch nog de broodnodige overwinning. Eerst verdiende Jeroen Kamphuis een strafschop die door Sjoerd Klarenbeek werd benut en in de slotfase werd Chiel Huisjes de absolute matchwinner door in de 90e minuut alsnog de winnende treffer te laten noteren.

De voorlaatste wedstrijd bracht ons op 1e pinksterdag naar Veenoord, waar Twedo de tegenstander was. De thuiswedstrijd leverde in december destijds een makkelijke 6-2 overwinning op. Deze wedstrijd werd niet zo ruim gewonnen, maar echte problemen deden zich in deze wedstrijd ook niet voor. Er werd uiteindelijk een relatief makkelijke 2-0 overwinning geboekt dankzij goals van Erik Koedijk vlak voor de rust en Maarten Pouwels erna. Maar de meest spannende momenten deden zich vooral voor na afloop van onze wedstrijd, waar de geruchten ernstig de ronde deden dat de koploper Dalen op het eigen sportpark op het punt stond om gelijk te gaan spelen tegen Weerdinge, dat officieel nog één punt nodig had om zich definitief in veilige haven te spelen. Via alle sociale kanalen werd de berichtgeving rond deze wedstrijd gevolgd en belde de geblesseerde Martijn Huizing met de kantine van VV Dalen. Rond 16.00 uur deden verschillende verhalen de ronde. De ene zei dat Dalen voor stond, maar nee doelpunt afgekeurd dus nog steeds gelijk. Uiteindelijk kwam het bericht dat Weerdinge in de absolute blessuretijd er met de volle buit vandoor ging. Het besef drong nu echt door, het kampioenschap lag volledig in onze eigen handen. Dat moest toch zeker gaan lukken in de laatste thuiswedstrijd van het seizoen tegen EMMS.

Historie schrijven
Op zondag 27 mei moest het dan gaan gebeuren. Voor het eerst in de geschiedenis van de club moest promotie naar de 2e klasse worden afgedwongen. En aan de randvoorwaarden kon het toch zeker niet liggen. Er was werkelijk van alles geregeld door het bestuur en vele andere betrokkenen om van deze dag een onvergetelijke happening te maken. Er moest nog maar één ding gebeuren, EMMS uit Slagharen moest nog even worden verslagen. Nadat de roodgele kruitdampen van het vuurwerk waren opgetrokken blies scheidsrechter Jagt voor de eerste keer op zijn fluitje voor wat een historische wedstrijd zou worden. Vaak zijn dit soort wedstrijden niet de leukste om naar te kijken, maar wij als thuisclub waren absoluut vastberaden om er een echte feestwedstrijd van te maken. Het bleek al snel een eenzijdige wedstrijd te worden en na een dik kwartier werd het gecreëerde overwicht al uitgedrukt middels een fraaie kopbal van Jeroen Kamphuis die keeper Kleinherenbrink kansloos liet. Dit na goed voorbereidend werk van Chiel Huisjes. Ook in het vervolg van de eerste helft hadden we eigenlijk helemaal niets te duchten van de gasten uit Slagharen, waar we de uitwedstrijd nog zo ongelofelijk veel moeite hadden. Dat er voor de rust ook nog een tweede treffer kon worden genoteerd was dan ook niet zo vreemd en dat Maarten Pouwels de maker was mocht eigenlijk ook geen verbazing wekken. De eerstejaars senior heeft veel indruk gemaakt dit seizoen en zag dit beloond met een fraaie transfer naar Go Ahead Eagles, waar hij mag gaan proberen om op een hoger niveau zijn kunsten te vertonen. Er werd dus met een geruststellende 2-0 voorsprong gepauzeerd.

Na de rust bleef het spelbeeld ongewijzigd en was het wachten eigenlijk op meer goals, maar tussen de bedrijven door kreeg Maarten Pouwels zijn welverdiende publiekswissel en mocht ook Chiel Huisjes zich alvast gaan voorbereiden op het feest dat toch zeker aanstaande was. In de slotfase kreeg de score een nog fraaiere aanblik. Eerst was het Erik Koedijk die met een puntertje in de verre hoek de 3-0 liet noteren en in de 89e minuut was het de man die de score opende ook het sluitstuk voor z’n rekening nam, want Jeroen Kamphuis tekende voor de 4-0 eindstand. Na het laatste fluitsignaal barstte het grote feestgedruis los en was het kampioenschap in de 3e klasse daadwerkelijk een feit. Het feest dat volgde zou tot laat in de avond op Gerner doorgaan en later uiteraard ook nog een vervolg krijgen in het dorp.

Nadat het kampioenschap groots is gevierd werden er enkele weken later nog een tweetal oefenwedstrijden gespeeld tegen OZC uit Ommen (een wedstrijd die met 3-1 werd gewonnen) en op zaterdag 7 juli een wedstrijd tegen PEC Zwolle. Dit was een wedstrijd die werd gespeeld als FC Dalfsen in combinatie met de buren van ASC ’62 en die natuurlijk volgens verwachting verloren werd, maar de schade werd beperkt tot 0-5.

Rest mij om iedereen te bedanken die aan dit ongelofelijk mooie seizoen heeft bijgedragen. Ik zal geen namen noemen, zodat ik ook niemand vergeet. Volgend seizoen vol goede moed de 2e klasse in, waar we absoluut mooie dingen kunnen gaan laten zien. Inmiddels is de indeling voor deze klasse ook al bekend geworden en zullen we de volgende ploegen gaan ontmoeten, voor zover dat nog niet bekend was:

Asser Boys
Beilen
Dedemsvaart
FC Assen
Germanicus
Heerde
Lemelerveld
Rolder Boys
SC Emmeloord
SC Erica
Stadskanaal
Valthermond
Zuidwolde

Hopelijk tot ziens op sportpark Gerner waar we iedereen graag volgend seizoen weer terug zien!

Met vriendelijke groeten,
Niek van der Vegt
Assistent scheidsrechter SV Dalfsen 1

Volg SV Dalfsen op social media: